[sf] ai no matador [KeixDai]

 จะบอกว่า
เรื่องนี้ไม่ลงจากเตียงเลย
จบประเด็น

เด็กๆไม่ควรอ่าน แต่ก็ตรวจบัตรประชาชนทุกคนไม่ได้อยู่ดี

ใช่วิจารณญาณเองเถอะ (เลววววว)



..........................................

ai no matador [KeixDai]






สองร่างที่สอดประสาน กลมกลืนจนแทบจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว แต่ความรู้สึกผู้กระทำและผู้ถูกกระทำนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง

ฝ่ายหนึ่งกอดรัดร่างน้อยเพื่อดับเพลิงราคะที่กำลังโหมกระหน่ำ ในขณะที่อีกฝ่ายได้แต่ผลักไสร่างที่เหมือนปิศาจร้ายให้ออกจากตัว

คนหนึ่งระเบิดความสุขสมพร้อมกับความกำหนัดเข้าใส่อีกคนที่กำลังเจ็บร้าวไปทั่วร่าง ร่างนั้นยังคงกระแทกกระทั้นต่อไปเหมือนไร้ซึ่งความเหน็ดเหนื่อย ไม่สนแม้แต่มือเล็กที่ผลักไสและทำร้ายด้วยการข่วน หยิก หรือทุบ จริงๆคือไม่ได้ให้ความสนใจด้วยซ้ำว่าคนๆนี้จะได้รับความสุขสมหรือไม่

เพราะเป็นของเขา

และต้องอยู่กับเขาคนเดียวเท่านั้น...


"สัมผัสมันสิ"
เคย์สั่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ถอดถอนกายผงาดตรงหน้าคนสวยที่เปื้อนไปด้วยคราบคาว

"บอกให้จับไง!!!"
ร่างสูงตะคอกเสียงขุ่น เมื่อไม่ได้รับการตอบรับดีเท่าที่คาดหวัง มือเล็กสั่นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อต้องเคลื่อนไปตามความยาวของเจ้าหนูน้อยแผ่วๆ มือหนาตะปบลงที่ข้อมือบางจับมาวางไว้ที่ส่วนนั้นแรงๆ

"เคย์ รอก่อน ฉัน..."

เขาไม่ยอมทำตามคำปฏิเสธที่สายไปของไดกิ และสั่งย้ำน้ำเสียงแหบพร่า

"ทำเดี๋ยวนี้!!!!!"

ความรวดร้าวในดวงตาที่สื่อออกมาทำให้การต่อต้านของไดกิพังทลายเป็นผุยผง ร่างน้อยรวบสิ่งนั้นด้วยสองมือและค่อยๆก้มหน้าลงไปทักทายหยอกเย้าทั้งๆที่น้ำตายังคงนองหน้า ได้ยินเสียงครางนุ่มหู สองมือของเคย์ลูบไล้โลมเร้าไปทั่วทั้งร่าง เลื่อนลอยไปตามสีข้าง หน้าอก ก่อนจะไปกอบกุมสะโพกหนั่นเนื้อขยำตามแรงอารมณ์

ไดกิรัดแขนรอบไหล่กว้างของชายคนรักก่อนจะยกสะโพกขึ้นอย่างเต็มใจ ทำให้ส่วนเร่งเร้านั้นได้สอดใส่เข้าไปในตัวเขาเต็มที่ ฝังลึกลงไปในความอบอุ่นเชื้อเชิญอย่างชำนาญ

มันทำให้ไดกิเจ็บปวดอยู่ชั่วครู่

แต่เป็นความเจ็บปวดที่ถูกลืมเลือนไปเมื่อเขาเริ่มขยับเคลื่อนอยู่ในร่างกายหนักแน่น

"ไม่ได้ทำกันแค่สามวัน ดูเหมือนนายยังคงทนได้อยู่นะ หรือมีใครมาปรนเปรอให้ถึงที่อีกหล่ะ"
เคย์พูดเสียงบาดหู แล้วค่อยๆเพิ่มจังหวะการรุกล้ำอย่างสม่ำเสมอ กระตุ้นเร้าให้คนใต้ร่างไปถึงจุดสุดยอด ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ ใกล้เข้าไปทุกขณะ จนกระทั้งแรงปรารถนาของทั้งคู่ระเบิดไอรักออกมาด้วยความกระสันซ่าน จนไดกิร่างสะท้านเยือกอีกครั้ง

และอีกครั้ง

........

เรื่องราวของคนสองคนมันอาจจะเป็นได้เพียงนิยาย

นิยายรักที่สวยหรูที่สองคนร่วมกันถักทอขึ้นมาด้วยความเข้าใจ

เคย์เป็นนักศึกษาหนุ่มน้อยที่รอวันสำเร็จการศึกษา ส่วนไดกิทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ที่ผับแห่งหนึ่ง ถามว่าคนสองคนเชื่อใจกันมากแค่ไหน? เคย์กับไดกิตอบได้เลยว่า"มาก"

แต่เหตุการณ์หนึ่งซึ่งไม่มีใครคาดฝันมาก่อน ทำให้เคย์ต้องเปลี่ยนไป

ในวันรอรับใบปริญญา
เคย์รีบวิ่งเข้าไปเช็คชื่อที่มหาลัย และหวังจะรีบกลับมากล่อมไดกินอนเช่นทุกวัน
แต่ภาพที่คนรักของตัวเองร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างของทาคาคิ ยูยะ ทำให้หัวใจของเคย์ชาวาบไปทั้งดวง เมื่อคิดว่าไดกิแอบพาผู้ชายคนอื่นเข้ามากกกอดกันลับหลังเขากี่ครั้งแล้ว

เคย์แทบจะฆ่าทาคาคิให้ตายลงไปตรงนั้น แต่เมื่อมันสุขสมใจแล้วหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มเยาะ เขาก็ตัดสินใจแค่ร้องไห้ออกมาเงียบๆ

หมดแล้วความเชื่อใจที่เคยให้กัน
หมดลงเพราะใคร

เคย์เปลี่ยนความรัก ความทะนุถนอมของตัวเองเป็นความแหนหวงอย่างรุนแรง
ไดกิได้แค่เพียงโถมตัวกอดร่างสั่นเทาของเขาไว้ในขณะที่ชายชู้เริงร่าเดินอาดๆออกไปจากคอนโด

มันจะไม่เสียดแปลบที่ใจอย่างนี้ากมายถ้าเขาจไม่รักไดกิมากเหลือเกิน เขาตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะยอมทำอะไรก็ได้ อะไรที่ไดกิต้องการ เขายอมมันแล้ว ขอเพียงอย่าไปจากกัน...


....................

เคย์ถอดถอนกายออกจากร่างอ่อนเปลี้ย และล้มตัวลงไปนอนด้านข้าง ไม่มีการจูบ หรืออ้อมกอดที่ปลอบประโลมในการกระทำอันป่าเถื่อนของเขา

ไดกิหลบตาลงช้าๆ คับแค้นใจในชะตากรรมของตัวเอง น้ำอุ่นๆในดวงตาพาลจะไหล ผิวขาวๆมีรอยช้ำเป็นจ้ำๆ จากการขบกัดและบีบรัดด้วยมือ

เจ็บ จนไม่รู้จะเจ็บมากไปกว่านี้ได้อย่างไร

ความเจ็บปวดทางร่างกาย ไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่หัวใจดวงน้อยเมื่อสำนึกได้ว่า "เขาเปลี่ยนไป" จนสุดกู่

เสียงสะอื้นเบาๆทำให้เคย์ปรือตามองอย่างเกียขคร้าน ร่างกายของเขาเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าและต้องการพักผ่อ นอย่างหนัก

"ไปอาบน้ำสิ เหม็นคาวชะมัด..."

ถ้อยคำที่ทำร้ายความรู้สึกของไดกิ ทั้งที่แต่ก่อน เคย์ไม่ใช่หรือที่จะเป็นคนรีบลุกขึ้นไปหาน้ำอุ่นมาคอยเช็ดตัวคนรักอย่างทะนุถนอม

แต่ร่างเล็กก็ได้แต่ลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุม กัดฟันเดินไปชำระคราบคาวที่ไม่ถูกใจชายคนรัก เพราะถ้าหากขัดใจ เคย์ในตอนนี้กล้าทำร้ายเขาทั้งด้วยคำพูดและการกระทำ คนที่จะเจ็บตัวก็คือตัวไดกิเองคนเดียว

พยุงร่างมาทรุดลงได้กับพื้นห้องน้ำ พยุงตัวขึ้นมาหน้ากระจกแล้วถามตัวเองว่า...เขาผิดเหรอ?

ในเมื่อผู้ชายคนนั้นเป็นแขกของที่ร้าน และแสดงตัวอย่างชัดเจนว่ารู้จักเคย์ แต่เขาไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองหลังจากนี้ เพราะจนตื่นขึ้นมาพบความเหนียวและคาวอย่างรุนแรงแล้ว เขาก็ไม่พบใครเลย

นึกด้วยซ้ำว่าเคย์ลืมทำความสะอาดให้อย่างเคย

ใครจะคิดว่าจนถึงตอนนี้ เคย์ยังคงเงียบไม่พูดไม่คุย ไม่หัวเราะอีกเลย
และที่แน่ชัดคือ ทัศนคติที่เคย์มีต่อเขาเริ่มเลวร้ายลงไปเรื่อยๆ ความเชื่อใจที่มีให้กันมาตลอดสามปี ไม่มีอีกต่อไป เขาคุยกับใครเคย์จะคิดไปเองว่าผู้ชายคนนั้นเป็นชู้ของไดกิ

และสุดท้าย เคย์ก็ตัดสินใจไม่ให้เขาคุยกับใครเลย ไดกิไม่รู้ว่าคนรักไปลาออกจากงานให้เขาได้เช่นไร เพราะเขาก็เพียรพยายามจะลาออกแต่เจ้าของร้านก็ยื้อไว้ตลอด แต่การที่เคย์เป็นแบบนี้เจ้าของร้านคงไม่กล้าเสี่ยงที่จะยังรั้งตัวเขาให้อยู่ทำงานด้วยอีก

บางวันเคย์กลัวไดกิหนีถึงกับจับขังไว้ในห้องน้ำ ใส่กุญแจมือล็อคไว้กับหัวเตียง ถ้าวันไหนไดกิทำตัวให้เคย์ไม่พอใจในความรู้สึกของเคย์ เขาจะโดนมัดทิ้งไว้ทั้งๆที่เปลือยและมีไวท์เบรเตอร์ทำงานสั่นกระตุ้นให้ทรมานตลอดทั้งวัน

เพราะเคย์ตัดสินใจจะเชื่อแล้วว่า "ไดกิมันร่าน..."

....................................................

วันนี้เคย์ไม่ได้กลับบ้านคนเดียว ข้างหลังของเขาคือชายหนุ่มร่างกำยำสองคน ที่พอเปิดประตูห้องนอนของคอนโดหรูของเคย์เข้ามาต่างก็มีแววตาระยิบระยับ เมื่อเห็นร่างเปลือยของไดกิที่หลับใหลคราบน้ำตาเปื้อนหน้าทั้งๆที่มือโดนกางไปผูกเข้ากับกุญแจมือคนละฟากของหัวเตียง

"เอาจริงเหรอเคย์..."

หนึ่งหนุ่มยังคงใจอ่อนเล็กน้อย เมื่อความสงสารมันจุกขึ้นมาบนลำคอเพราะร่างน้อยที่นอนอย่างน่าเวทนาอยู่บนเตียงนี้มีขนาดและรูปร่างคล้ายคลึงกับคนรักของเขาอยู่ไม่น้อย ยอมรับว่าอดสะเทือนใจแทนเคย์ไม่ได้

"แกจะไม่ทำก็ได้นะยูโตะ"

อีกหนุ่มพูดเสียงนุ่ม แต่สายตาปรายไปยังร่างนวลน่าลิ้มลองอย่างหื่นกระหาย

ทั้งนี้ทั้งนั้น...เจ้าของบ้านก็ไปนั่งจุมปุกอยู่บนโซฟาหน้าจอทีวีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เปิดทางให้อย่างสบายๆว่างั้นเถอะ

หึ...

เคย์จะหาผู้ชายมาปรนเปรอแฟนตัวเองสินะ ดูก็รู้ว่าสายตาแหนหวงที่ปรายมาอย่างไม่ได้ตั้งใจตอนพวกเขาจ้องมองคนบนเตียงนั้น ว่ารักมากแค่ไหน

รัก...แต่ไม่เชื่อใจ


เคย์ปล่อยให้สองหนุ่มก้าวเข้าไปปลุกเร้าอารมณ์ร่างที่กำลังหลับใหลด้วยแววตาเฉยชา ในเมื่อไดกิชอบผู้ชาย เขาก็จะหาผู้ชายมาปรนเปรอให้ถึงใจ ไม่ต้องไปหลบๆซ่อนๆเหมือนวันนั้นอีก

ทำยังไงก็ได้เพื่อจะผูกมัดให้เป็นของเขาตลอดกาล

"เคย์ เคย์ไปไหน..พวกคุณเป็นใครปล่อยผมนะ"

การร้องอ้อนวอนเสียงแหบพร่านั้น เคย์เห็นว่าเป็นแค่การร้องขัดขืนเพื่อเร้าอารมณ์คู่นอนที่ไดกิมารยาเท่านั้น

"จะดิ้นทำไมหล่ะไดจัง ยูโตะเอายามา..."

ทั้งสองหนุ่มบังจับจ่อของสิ่งหนึ่งให้ไดกิสูดเข้าไปเต็มๆปอด
"อย่าาาาาาาา...ปล่อยผมเถอะ ขอร้อง"

อารมณ์ใคร่ที่พุ่งขึ้นสูงขณะสูดดมสารกระตุ้น ทำให้ไดกิเกิดอาการผวา เรื่องอย่างนี้จะเกิดขึ้นกับเขาสองครั้งสองคราในเวลาเพียงหนึ่งปีเชียวเหรอ น้ำตามันไหลจากภาพหลอนจากประสบการณ์ที่เคยเจอมันเกาะกุมจิตใจ

"อย่า...ไม่เอา เคย์ เคย์..."
ร่างน้อยฟูมฟายทั้งน้ำตา เมื่อสองหนุ่มเริ่มไล้ลูบไปทั้งร่าง บีบเคล้นหนักมือ สัมผัสน่ารังเกียจในความรู้สึกของคนรับ

ทั้งสองคนช่วยกันจับขาเรียวแยกออกจากกัน เผยช่องทางรักให้อีกหนุ่มจ้วงความเป็นชายเข้าไปทำลายโดยไม่เตรียมพร้อมอย่างหยาบคาย

"อ๊าซ์...เจ็บ อย่าทำผม เคย์ช่วยด้วย..."
ยังคงดิ้นไม่ยอมรับสิ่งแปลกปลอมง่ายๆ ยูโตะจับแก้มนวลที่พร่าไปด้วยน้ำตาบีบกระชับ บังคับให้หันไปมองคนบงการอย่างกระแมกกระทั้น

"นั่นไงเคย์"

คนที่คร่ำครวญหา นั่งอ่านหนังสือไม่ทุกข์ไม่ร้อนอยู่ใกล้ๆ นี่ใช่มั๊ยคนที่อยากให้เขามาช่วย

แค่นั้นแหละร่างงามถึงได้สงบ

ปล่อยให้ทั้งสองคนนั้นผลัดกันกระแทกกระทั้นไปตามสบาย

ในเมื่อเคย์ยกให้ใคร แล้วไดกิจะขัดคำสั่งให้เจ็บตัวอีกทำไม เพราะมันเป็นความต้องการของเคย์


...........................................

"แกโชคดีมากนะยาบุ ได้ชิมรสเมียไอ้เคย์เป็นคนสุดท้าย"

ทาคาคิ ยูยะ ยิ้มสมใจ หันไปสบตาร้ายๆของร่างน้อยข้างๆตัว

คราวนี้เขาเป็นเพียงแค่คนเปิดเกมส์ ใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้เมียไอ้เคย์มันกินแล้วก็ทำให้มันเห็นเท่านั้น ไม่นึกว่าทุกอย่างมันจะเลวร้ายเพราะความบ้าของเจ้าอดีตเพื่อนทรยศคนนั้นเอง ใครจะนึกว่าเวลามันรักใครสักคนอย่างจริงใจแล้วมันจะหวงจนกลายมาเป็นแบบนี้

แล้วเวลาทำกับของคนอื่นกลับไม่คิดจะสำนึก...


"เป็นไงหล่ะ? หวานเหมือนที่ยูยะเพ้อให้ผมฟังหรือเปล่ายาบุจัง" คนสวยยิ้มหวานถามต่อด้วยสีหน้าเลือดเย็น และได้จับจูบหวานฉ่ำจากคนที่อยู่ข้างกายตลอดเวลาเป็นการปิดปาก

"ติดใจไม่รู้ลืม ฮ่าๆๆๆๆๆ"


ทั้งสี่คนต่างก็ยิ้มร้ายไม่แพ้กัน ทิ้งไว้เพียงถ้อยคำที่คนตัวหนาหันมากระซิบกับคนของตัวเองข้างกายเสียงนุ่ม

"พอใจแล้วใช่มั๊ยยูริ..."




..........................

เคย์...

ผมรักคุณจริงๆนะ

ที่ผ่านมาผมรู้ว่าทำให้คุณระแวงทุกอย่างในตัวผม แต่ถึงผมจะผ่านใครมา ใครจะทำร้ายผมยังไง ผมก็รักคุณคนเดียวเสมอ คิดเสียว่าเราทำบุญกันมาแค่นี้ ถ้าคุณอยู่ข้างๆผม ตรงนี้ รู้ไว้เถอะว่าผมยังรักคุณเหมือนเดิม เชื่อใจคุณเสมอ ถ้าโลกมันโหดร้ายนัก เราจะจะไปอยู่ในที่ๆมีแต่เราสองคน ที่ๆจะมีแค่เรา ไม่มีใคร...







เคย์ อิโนะ - ไดกิ อาริโอกะ
เสียชีวิตด้วยยานอนหลับ
...
..
.
.

END