2K Corporation
เกย์คู่กับเกย์ฉันท์ใด ทูเคย์ย่อมจะช่วยให้ชายได้ชายฉันท์นั้น
เพราะกูเป็นเกย์!!! ทูเคย์เขาบอกมา
ซีรี่ย์1 อยู่ในฐานะอะไรฉันเป็นอะไรกับเธอ
(เปิดตัวทูเคย์)
Writer - Taka-Jane
Pairing – Yuya x Yuri
“ช้านคิดถึงเธอ ตั้งแต่หัวค่ามมมมมม จนอุษาสางงงงงง โจนอุษาสางงงงง”
เสียงแว่วมาจากหน้าบ้าน ปลุกให้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากที่ฟุบอยู่บนโต๊ะกินข้าวทั้งกับข้าวเต็มโต๊ะ ที่ยังไม่พร่องลงเลยจากเมื่อตอนเย็น เงยหน้ามองนาฬิกาตรงผนังเป็นเวลาล่วงวันใหม่เข้าไปแล้วเกือบสองชั่วโมง!!
เย็นไว้ยูริ เย็นไว้*ขบกรามแน่น* ยังไงนั่นก็พ่อมึง จนอุษาสางแล้วก็จงเย็นไว้โยมมมมมมมมมมม
“ยูริจางงงงง ป๋ากลับมาแล้วค้าบบบบบบ”
ส่งเสียงมาก่อนพุงอีกแล้ว เดี๋ยวพี่ๆในบ้านก็สะดุ้งตื่นกันมาหมดหรอก ผมหน่ะได้แต่อาฆาตในใจ ยังไงก็ไม่กล้าทำร้ายป๊ะป๋าหรอกครับ
ครั้งหนึ่งเมื่อเทวดาและอสูรร่วมกันตั้งพิธีกวนเกษียรสมุทรเพื่อทำน้ำอมฤต พระราหูได้แปลงเป็นเทวดาเข้าไปในเทพชุมนุม แล้วเนียนเข้ากินน้ำอมฤตด้วย พระอาทิตย์กับพระจันทร์เห็นเทวดาปลอมไม่มีเงาหัวก็เข้าฟ้องพระนารายณ์ ซึ่งหวงกินจัดจับจักรเพชรเขวี้ยงไปตัดพระราหูขาดครึ่งแต่ไม่ตายเพราะได้กินน้ำอมฤตไปแล้ว พระราหูโกรธจัดเวลาเจอพระอาทิตย์กับพระจันทร์จะรีบเข้าไปจัดยัดลงท้อง แต่เพราะตัวขาดเลยกลืนเข้าไปแล้วไหลออกอยู่ดี
นี่เป็นสาเหตุของเหตุการณ์ราหูอมจันทร์อมดวงอาทิตย์ หรือสุริยุปราคาจันทรุปราคา ตามความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ฮินดูเขาหล่ะ
และตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองจะพองๆขึ้นเหมือนราหูซะแล้วสิ มีอย่างที่ไหนกลับบ้านเมาแบบนี้ทุกคืน! ไม่อยากตายดีแล้วสินะคุณป๋า! จับยัดลงท้องไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันซะหรอก
เงาหัวจะไม่มีอยู่แล้วยังซ่าร้องเพลงภาษาอะไรไม่รู้เรื่องมาอีก แน่จริงเดินเข้ามาที่ห้องครัวสิวะ!
ไม่ทันจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ พ่อคุณตัวดีก็โผล่ศีรษะมาที่ฐานทัพของผม หน้าตาไม่ได้บ่งบอกว่ารู้สึกผิดสักนิดเดียวที่ทำให้ลูกเป็นห่วงต้องหิ้วท้องรอกินข้าวจนถึงตีสอง ก็รู้อยู่ว่าอาหารเย็นมันสำคัญต่อการเจริญเติบโตของวัยรุ่นอย่างผมขนาดไหน ที่ผมเตี้ยอยู่แบบนี้ไม่ใช่เพราะป๋าขี้เหนียวไม่ยอมแบ่งDNAยีนส์เด่นความสูงมาให้ผมหรอกเหรอ
เซ็งครับ มีพ่อก็ไม่ได้อย่างใจ แบบนี้จะมีไปทำไมหาพ่อใหม่ซะดีแมะ!
“หน้าบูด...”
ยังจะกล้านินทาหน้าผมอีก... คนเขารอ โทรไปปิดมือถือจะไม่ให้หน้าบูดก็ไร้ความรู้สึกเกินไปละครับ
“ป๋าทำไมกลับบ้านช้า”
น้ำเสียงเครือๆ น้ำตาคลอจะหยดแหมะๆมิหยดแหล่ ให้มันรู้ไปว่าป๋าจะจับได้ไล่ทันมารยาผมทุกเล่มเกวียน
เห็นน้ำตาผมป๋าก็ตกใจหน้าซีด เหมือนจะทำอะไรไม่ถูกแทบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้งโดยไม่ต้องพึ่งน้ำมะนาวมาบีบกรอกปาก
ผู้ชายที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิดแทบจะวิ่งถลาเข้ามาหาผม ติดที่พุง เอ๊ย!แอลกอฮอล์ที่ยังคงกดประสาทส่วนว่องไวไว้อยู่ ชิส์!
พอตะเกียกตะกายมาถึงตัวผมได้ คนเมาก็กอดหมับเข้าที่คอด้านหลังผมแน่น ซุกหน้าอยู่ตรงนั้นเหมือนจะปลอบ
ส่วนผมนะเหรอจะทำอะไรได้ สถานการณ์ก็เป็นไปอย่างที่คิดไว้แล้ว ตามสไตล์นางเอกละครสิครับ ทุบเข้าไปให้บุบสลายไปกับมือ คิดซะว่าป๋าของผมเป็นกระท้อนก็แล้วกันครับ ยิ่งทุบยิ่งหวาน แต่เบื่อนิดนึงที่ทุบไม่ได้ทั้งตัวเพราะพ่อตัวดีก้มโอบผมจากด้านหลัง ผมเลยได้แต่ทุบตรงหัวไหล่กว้างๆที่เดียวแต่หลายตุ๊บ
ป๋าเขาก็ลูกผู้ชายไม้ตะพดพอตัวครับ ยืนปล่อยให้ผมทุบจนกว่าจะพอใจนั่นแหละ มือใหญ่ที่ผมชอบก็ลูบหัวปาดน้ำตามารยาของผมป้อยๆ ช่างเถอะผมยังไม่อยากทำปิตุฆาตตอนนี้ ยอมหยุดก็ได้ นี่เห็นแก่กระท้อนน่วมแล้วนะไม่ใช่เพราะใจอ่อนที่มาปาดน้ำตาให้หรอก
“ป๋าทำงานลืมเวลาไปหน่อย ขอโทษนะครับ”
ไม่ต้องมาพูดพร้อมจูบซับน้ำตาให้เลยนะป๋า ทำงานลืมเวลาที่ไหนเขากลับบ้านเลยเที่ยงคืนสามสี่วันติดได้ขนาดนี้ แถมยังเมากลับมาทุกคืนให้ผมได้เป็นห่วงกลัวขับรถไปเสยหลักกิโลให้ต้องเป็นหนี้รัฐบาลอีก อีกอย่างปิดมือถือผมไม่ว่าแต่ปิดสัญญาณจีพีเอสนี่เคืองไม่น้อย.....
แต่ผมไม่ได้พูดไปหรอก ผมหน่ะเด็กดีของป๋า ป๋าพูดอะไรต้องเชื่อฟัง...แต่จะทำตามไหมนั่นอีกเรื่อง!
“ยูริจังพูดอะไรกับป๋าหน่อยสิครับ จะว่าป๋าก็ได้ที่กลับบ้านช้า หนูอย่าทำหน้าเหมือนป๋าเป็นคนแปลกหน้าสิลูก นะ นะ...”
ยังจะกล้าอ้อนให้ผมคุยด้วยอีกแหนะ ลมหายใจที่พ่นออกมาหน่ะมีแต่แอลกอฮอล์ทั้งนั้นเหอะ ลูกไม่ปลื้มครับป๋าขอบอกไว้เลย
“ยูริจ๋า...”
ป๋าทำเอาผมแทบระทวยในอ้อมกอด กระแสเสียงหวานนุ่มนั่นมันน็อคเอาท์กลางอากาศทำเอาแพ้น็อคยกสี่จนไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
ใครๆเขาก็รู้และดูออกว่าหนุมานชาญสมรหน่ะไม่ได้รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาอะไรเลย แต่กลับมีเมียหลายนางแต่ละนางก็สวยๆทั้งนั้น ทั้งยักษ์ นางฟ้า ลูกครึ่งยักษ์ครึ่งปลา แม้แต่นางมณโฑยังหลงคารม เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะเสียงหวานๆออดอ้อนอย่างนี้นะสิทำเอานางงามหลากหลายสปีชีส์ตบแย่งกันไม่เว้นแต่ละวัน
หนุมานเกิดวันอังคารเดือนสามปีขาล มีสิ่งเดียวที่ตรงกันกับผู้ชายตรงหน้าผมคือเกิดเดือนสาม นอกนั้นป๋าผมกินขาด ทั้งหล่อกว่า พุงยื่นกว่า(น่าภูมิใจตรงไหน?) คารมร้ายกว่าด้วย แม้แต่กับลูกกับเต้า!!!!!!
“หนูงอนอยู่ ป๋าอย่าพูดมากเหม็นเหล้า!”
ผมสะดีดสะดิ้งตัดใจเบี่ยงตัวออกจากอ้อมอกอุ่นๆ แก้เขิน แต่ป๋าคงไม่คิดอย่างนั้นเพราะหน้าซีดเข้าไปอีกแล้ว หรือผมจะปล่อยให้ป๋าหน้าซีดต่อไปดีเพราะดูแล้วขาวขึ้นกว่าเดิมนะ
“โถ่...คนดีของป๋า อย่าทำแบบนี้สิครับ”
โอ๊ย ป๋าเลิกหยอดผมสักที ผมลูกชายป๋านะไม่ใช่สาวๆในสังกัด
“งั้นป๋าสัญญากับหนูได้ไหมว่าป๋าจะไม่ปิดมือถืออีก จะเปิดจีพีเอสให้หนูเช็คตลอดเวลาแล้วจะไม่กินเหล้าเวลาที่หนูไม่อยู่ด้วย”เพราะเวลาป๋าเมาแล้วป๋าจะอ้อนอย่างนี้นะสิ เดี๋ยวก็ได้มีเมียอุ้มลูกเข้ามาทวงสิทธิ์ในมรดกให้ผมได้อาละวาดหรอก น่ากินน้อยเสียเมื่อไหร่ครับตอนป๋าเมา
“ครับ ป๋าสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง”
อย่ามาเนียนครับป๋า คุณไม่เคยเข้าค่ายลูกเสือสำรองอย่าแถขอร้อง คิดว่ากำลังพูดกับใครอยู่ นี่ยูริลูกมาเฟียยูยะนะครับไม่ใช่เพื่อนเล่น แน่จริงร้องเพลงโอเมื่อมีไฟ ไฟ ไฟ ลุกขึ้นแจ่มจ้า ให้ฟังหน่อยเด๊ะ!
**************************************************
ผมยืนมองคฤหาสน์ใหญ่โตที่ริวทาโร่ลากแขนมาด้วยความแปลกใจ พอเล่าเรื่องป๋าให้ไอ้ริวฟังมันก็ดันฟันธงว่าป๋าผมอกหักเพราะพยายามหาแม่ใหม่ให้ผมแล้วโดนผู้หญิงคนนั้นทิ้ง คันหัวใจยิบๆเมื่อคิดว่าป๋ารักคนอื่นนอกจากตัวเอง ถึงป๋าจะเลี้ยงผมมาโดยไม่มีแม่ตั้ง 18 ปี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าป๋าของผมตายด้านนะ หล่อขนาดนี้ก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดา...จะให้ชักเองทุกวันมันจะไปสนุกอะไรผมเข้าใจครับ ผู้ชายเหมือนกันเห็นจู๋ป๋ามาตั้งแต่เด็ก(อาบน้ำกับพ่อผิดตรงไหน?)
แต่ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ของเล่นชั่วคราวที่ป๋าหามาไว้ให้เราสองพ่อลูกระบายอารมณ์เท่านั้น จบแล้วก็แล้วกันไป อย่าหวังว่าจะได้แอ้มป๋ากับผมได้รอบสอง ใครกล้าขัดขืนศพไม่สวยครับ ป๋าผมเป็นมาเฟีย
ไอ้ริวนี่เพื่อนที่มหาลัย รู้จักกันเพราะผมทำหนูแฮมสเตอร์ที่มันแอบเอามาเลี้ยงที่มหาลัยตายเพราะไปนั่งทับขี้แตก มันร้องไห้หยั่งกะฟ้าถล่มก่อนที่ป๋าผมจะประนีประนอมด้วยการสร้างฟาร์มหนูให้มันบนเนื้อที่หนึ่งตารางวาในที่ดินติดจำนองของลูกค้า
ไอ้เพื่อนสารเลวนี่มันแอบชอบป๋าผมครับ จะว่าแอบก็ไม่เชิงเพราะอย่างน้อยมันก็บอกผมอยู่
แต่ก็ยังเลวอยู่ดี บังอาจหาญจะมาเป็นแม่เลี้ยงผม ชิชะ ถึงมันจะแค่ชอบก็เหอะ อย่ามาหลงรักป๋ากูเชียวนะมึงไม่งั้นกูเผาฟาร์มมึงแน่
“ยืนยึกยืออะไรมึง เข้ามาสินี่ไม่ใช่บ้านผีสิง มึงไม่ต้องกลัว”
กลัวบ้านป้ามึงสิครับ แมนๆอย่างผมทำไมจะต้องกลัวของกะหลั่วๆพรรค์นั้น *เชิดหน้า*
อย่าให้กูรู้นะริวว่าจุดอ่อนมึงคืออะไร ไม่ตายดีแน่เพื่อนเลิฟ
มันก็แค่คฤหาสน์ธรรมดาครับ ผมมองไปรอบๆแล้วก็ตกลงใจกับตัวเองว่าจะกลับบ้านละ ตามไอ้ริวมาทำไมก็ไม่รู้ ตุ๊ดมากพามาดูคฤหาสน์ ไอ้เพื่อนอัปรีย์
“มึงจะไปไหนยูริ!”
มือใหญ่กว่าของผมคว้าคอเสื้อทางด้านหลังหน้าแทบหงาย ขณะที่ผมกำลังหมุนตัวจะเดินออกจากที่นี่
“มึงอย่าเรียกยูริได้ไหมอายเค้า...บอกว่าให้เรียกพี่แมนๆ”
ผมโวยวายใหญ่โต ไม่ได้ครับจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าตัวผมที่แสนจะแมนแฮนซั่มมีชื่อแต๋วขนาดนี้
“เหรอครับไอ้ลูกหนูของป๊ะป๋า...”
ไอ้เลวววววว ไอ้ปิศาจแฮมสเตอร์ เมื่อทำอะไรมันไม่ได้ผมก็เงียบสิครับ จะต่อปากต่อคำให้ความลับระดับชาติรั่วไหลออกจากปากไอ้นี่ทำไม ไม่น่าเลยยูริ มึงไม่น่าคิดสั้นคบมันเป็นเพื่อนเลย
“ก็กูกลัวโดนมึงฆ่าหมกตึก...วังเวงหว่ะริว”
“มึงเห็นกูเป็นแจ็คเดอะริปเปอร์ไง”
ไม่อ่ะ กูเห็นมึงเป็นซีอุย แจ็ค เดอะ ริปเปอร์หรูไปสำหรับมึงวะเพื่อน
มันลากคอเสื้อผมไปตามขั้นบันไดวนเวียนน่าปวดสมองแล้วกดอะไรยุกยิกในมือ เหมือนรหัสมอสหรือมันจะส่งโทรเลข??
จู่ๆช่องตรงลูกบิดก็เปิดมีช่องให้ไอ้ริวยื่นนิ้วชี้เข้าไปสแกนลายนิ้วมือ แล้วบานประตูก็เปิดออก
บ้านนี้แม่งมีลับลมคมนัยวะ คุณผู้อ่านว่าป่ะ แล้วอีกอย่างที่ไม่เข้าใจ หน้าบ้านเปิดประตูโร่เชื้อเชิญขโมยซะขนาดนั้น สมบัติข้างล่างไม่ใช่น้อยๆที่ไม่มีอะไรป้องกันเลย แม่งมามีสกงสแกนลายนิ้วมืออยู่ห้องเดียว สรุปถ้าผมเป็นโจรผมไม่พยายามเข้ามาให้ยุ่งยากหรอก เอาเพชรที่ตู้ข้างล่างไปขายก็อยู่ได้เป็นสิบปีแล้วครับ
“ซับซ้อนว่ะ”
ผมบ่นเมื่อเดินเข้ามาถึงโต๊ะเขียนแบบตัวโตและมีซากศพซุกตัวอยู่กับขาเก้าอี้สองศพ มันก็แค่ห้องธรรมดาที่แสนจะไม่มีอะไรเลย เอกสารสำคัญก็ไม่มี จะว่ามีประตูกลห้องลับอะไรก็ไม่น่าจะใช่
แล้วสแกนลายนิ้วมือทำแป๊ะอะไรครับกูสงสัย!!!
“ตายยังวะ”
ไอ้ริวเอาตีนเขี่ยๆซากศพอย่างรังเกียจ เออริว กูเห็นด้วยกับการกระทำมึง
“ไอ้พี่เคย์ไอ้พี่เคต...ตื่นว้อยยยยยยยยยยยยย พาลูกค้ามาแล้วจะทำไหมงานหน่ะห๊า!!”
เสียงไอ้ริวแปดหลอดมาก กูว่ามึงอย่าพยายามเลยปล่อยเน่าหนอนตายทั้งคู่แหละดีแล้ว กูคงไม่คิดอยากใช้บริการอะไรสองศพนี้หรอกวะ
“อ่า.....ริวจัง”
คว้าขาเน่าๆของเพื่อนผมไปกอดแทนขาเก้าอี้ครับ
ฟื้นมาแล้วหนึ่งศพ ไม่รู้ว่าทนส้นตีนไอ้ริวไม่ได้หรือทนมลพิษทางเสียงของไอ้ริวไม่ได้กันแน่ ว่าแต่เฮียพูดเพราะไปไหมครับกับคนที่เอาตีนลูบหน้าเฮียเนี่ย
“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ารับงานซ้อนๆๆๆๆ”
จับหูบิดครับ เห๊ยเพื่อนผมท่าทางเหมือนเมียด่าผัวเลยอ่ะ ริวมึงอย่าบอกนะว่าแอบมามีผัวแล้วไม่บอกเพื่อน ได้แต่ร้องโอดโอยครับเฮียตาตี่หัวเม่น ปลงเถอะผมจะบอกให้ ทางที่ดีทัวร์ทำบุญเก้าวัดไว้แต่เนิ่นๆนะเฮีย เพื่อนผมมันของแรง
“โอ๊ย โอ๊ย....ผิดไปแล้วคร้าบบบบ ริวจังปล่อยพี่เถอะเดี๋ยวหูขาด”
เขาว่าเรื่องผัวเมียทะเลาะกันคนนอกอย่าเข้าไปยุ่งครับ เพราะฉะนั้นผมเลยได้แต่ยืนมองเฉยๆไม่คิดจะไปช่วยไอ้ริวบิดหูผัวมันแต่ประการใด
เมื่อไม่ถึงคราวตายวายชีวาวาต
ใครพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ
แต่เมื่อถึงคราวตายวายชีวัน
ไม้จิ้มฟันทิ่มเหงือกยังเสือกตาย
เพราะงั้นเฮียแกคงไม่ตายง่ายๆหรอกครับเชื่อผม \(~8~)/
คนที่กองอยู่บนพื้นกอดขาเก้าอี้แน่นนั้นตอนนี้เริ่มขยับตัวยุกยิกแล้วสิครับ สงสัยจะประสาทเสียกับเสียงผัวเมียตีกันพอดู คิ้วถึงได้ผูกโบว์ทัดดอกจำปาขนาดนั้น
“หือ...”
โห...ตอนนอนว่าสวยน่ารักแล้วนะ พอลืมตาตื่นขึ้นมานี่ความหล่อมาจากไหนครับแมนกระแทกตับผมมาก คือซากศพ เอ๊ย คนที่ตื่นขึ้นมานี่แหละครับทำเอาผมตะลึงอึ้งตาค้าง คือเฮียแกหล่อแกแมนมากครับ แต่ตอนนอนนี่หน่อมแน้มมาก นึกว่าเด็ก ม.ปลาย
ยิ่งตอนลืมตาขึ้นมาจ้องผมปริบๆแล้วเนี่ย โอ้...เทพบุตร!!
“ใครอ่ะ ฮ๊าววววววววววว”
ถ้าจะหล่อแม้กระทั้งตอนตื่นนอนขี้ตาเกรอะแบบนี้ พี่ไปประกวดโดม่อนแมนเถอะครับ
“อ๋อ...อยากหาเมียให้พ่อใช่มะ”
“ไม่ใช่นะ”
ผมรีบค้านพี่เคย์หัวชนฝา ผมแค่อยากเป็นคนหาแม่ใหม่ให้ตัวเองตะหาก ผมไม่มั่นใจรสนิยมของป๊ะป๋า อยากสแกนผู้หญิงคนนั้นด้วยตัวเอง
“เคย์โตะ! ประวัติได้ยังเนี่ย ช้ามากมึง”
ถ่อยกันเป็นปกติครับสำหรับพี่สองคนนี้ ไอ้ริวแนะนำให้ผมรู้จักแล้ว สรุปคือพี่เคตหรือเคย์โตะนี่ไม่ใช่ผัวมัน แล้วพี่เคย์สุดหล่อของผมก็ดันมีผัวแล้ว(พี่เคย์ยืนยันว่าเป็นผัวในนามเพราะความจริงบนเตียงพี่แกเป็นผัวครับ)
“มาแล้วๆ มึงจะเร่งไปไหน ผัวมึงก็ไม่ได้โทรตามเสียหน่อยเคย์ ทำเป็นคิดถึงอยากกลับไปกอดไวๆไปได้”
ไอ้พี่เม่นตาตี่นี่ก็ปากหมาพอกันครับ ถ้าใครไม่ใช่ริวทาโร่ของมันอย่าหวังว่าจะได้ฟังคำพูดเสนาะหู
“อ้าว...นี่มันยูยะเพื่อนกูนี่” ไอ้พี่เคย์ยกเอกสารขึ้นมาดู อ่าเห็นรูปแว่บนึงป๋าผมถ่ายภาพปาปาแล้วหล่อจริงๆ สงสัยความหล่อของผมจะได้มาจากพ่อเต็มๆ หึๆ
แต่ ป๋าผมไปรู้จักคนพวกนี้ตอนไหนวะครับ
“ไหนอ่ะ เออ ยูยะจริงๆด้วย โทษทีไอ้น้องพี่ไม่ทันได้มองว่าพ่อน้องอ่ะเพื่อนพี่”
ไอ้หัวเม่นไปไหนก็ไปไป๊ เป็นคนสืบประวัติเขาแท้ๆดันไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองอีก บ้า ไอ้ป้ำเป๋อ
“ไม่รับงาน...”
พี่เคย์พูดสั้นๆแล้วหันไปคว้ามือถือต่อสายตรงถึงบอดี้การ์ดป๊ะป๋าทันที ผมอ้าปากค้างกับความว่องไวนี้มาก อะไรมันจะไม่แคร์ลูกค้าขนาดนั้นครับลุง!!(เพื่อนพ่อต้องเรียกลุง)
“มันเห็นแล้วว่ามึงอยู่ที่นี่ กำลังจะมารับ”
อ๊ากกกกกกกกก หนูลืมปิดสัญญาณจีพีเอสสสสสสสสสสสสสสสสสส
********************************************
ป๋าเงียบ
ผมก็เงียบจิ (T^T)
หน้าป๋าเหมือนโกรธใครมาสักสิบปีตอนมารับผมที่คฤหาสน์นรกนั่น
“หนูรักป๋า”
เอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วละครับตอนนี้ คนตรงหน้านะพ่อผม เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ไม่แปลกที่ผมจะผูกพันจนยึดติดกับเขาได้ขนาดนี้
“ป๋าก็รักหนู”
ป๋าไม่เข้าใจอ่ะ!!! ผมไม่ได้ไม่ชอบที่ป๋าบอกว่ารักผมนะ แต่มันแค่ไม่ชอบใจเฉยๆเหมือนกลัวจะมีใครมาแย่งป๋าไปต่างหาก อยากรู้อยากเห็นอยากเฝ้าติดตามตัวป๋าเหมือนเหาอ่ะเข้าใจป่ะ อยากตัวติดกันตลอดเวลาหน่ะป๋าเข้าใจไหม
ป๋าเงียบอีกแล้วครับ
ป๋าเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจ ขับรถไม่มองทางเดี๋ยวก็อายุสั้นหรอกป๋า
“หนูไม่อยากอยู่กับป๋าสองคนแล้วเหรอ หนูอยากมีแม่เหรอยูริ”
ป๋าไม่ได้หันมามองเมื่อถามคำถามนี้ แต่ผมสั่นหน้าแรงๆทันทีเป็นคำตอบ ถามว่าผมอยากหรือเปล่าที่จะมีคนมาแชร์ความรักของป๋าไปจากตัวเอง ไม่อยากหรอก
แต่ถ้าป๋าต้องการผมจะไปห้ามอะไรได้
“แล้วหนูไปที่นั่นทำไม”
“หนูโดนไอ้ริวลากไป”
ป๋าขับรถเลียบข้างทางก่อนจะจอดอยู่กลางถนนเปลี่ยว ป๋าคงไม่ฆ่าผมหรอกใช่ไหม นี่ลูกในไส้นะป๋า ผมตายแล้วใครจะคอยกอดอุ่นๆตอนนอนครับ
“พูดไม่เพราะเลยนะยูริ ป๋าไม่เคยสอนให้หนูเรียกเพื่อนด้วยไอ้ด้วยอี”
อ่า....ลืมตัว ลืมว่าป๋าผมเป็นมาเฟียผู้ดี
“หนูขอโทษ หนูจะไม่พูดหยาบคายให้ป๋าได้ยินอีกแล้ว อย่าโกรธหนูนะ”
ได้ยินเสียงถอนหายใจดังเฮือก หรือว่าป๋าคิดจะฆ่าผมจริงๆ
“หนูให้คนอื่นกอดรู้ไหมป๋าโกรธขนาดไหน”
ป๋าคงหมายถึงตอนที่พี่เคย์กับพี่เคตเข้ามาหอมแก้มผมหลายๆฟอดตอนจะขึ้นรถมากับป๋าสินะ นั่นผมไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อยป๋าคิดมากไปได้ไม่บุบไม่สลายเลยด้วย
“ป๋ารักหนู”
ห๊ะ!! นี่ป๋าเคยเรียนเรื่องจังหวะการพูดไหมเนี่ย หน้าตาเหรอหราของผมคงทำให้ป๋าอึดอัดพอดูเพราะเหมือนป๋าจะอดรนทนไม่ไหวจนต้องคว้าผมเข้าไปรัดแน่นจมไปกับอกอุ่นๆ
“ป๋า รัก หนู!!! รักยูริของป๋าคนเดียว หนูเข้าใจที่ป๋าพูดไหม”
ผมตะลึงนิดนึง ถ้าป๋าจะบอกว่าชีวิตป๋าจะไม่มีเมียเพราะจะอยู่กับลูกอย่างผมตลอดไปนี่ไม่ต้องรัดแน่นขนาดนี้ก็ได้ครับ ผมยังอยากอยู่ให้ป๋ารักอีกนานไม่อยากตายตอนนี้
ความจริงเสียงที่หนักแน่นและสายตาที่มองมาก็บอกอะไรได้หลายๆอย่างจนหมดสิ้น แต่เพราะผมไม่มั่นใจอะไรสักอย่างนี่แหละ จะว่าเพราะฐานะของเราเป็นพ่อกับลูกด้วยก็ได้ที่ทำให้ผมไม่เคยเชื่อในแววตานี้เลย
“มีลูกกับเขาคนเดียว ไม่รักหนูที่สุดก็บ้าแล้ว แหะๆ”
ยังหน้าด้านแถไปได้ เลยได้รับการรัดแน่นไปกว่าเดิมเป็นการตอบแทน นี่ถ้าใครหาว่าป๋าผมอ่อนแอนะผมตบด้วยกาละมังขังปลาจริงๆด้วย ก็เห็นๆอยู่ว่าอ้อมแขนนี่รัดจนกระดูกผมจะป่นเป็นผงอยู่แล้ว
“ถ้าไม่ใช่ลูกหล่ะ”
ว่าอะไรนะ!!
เสียงโทรศัพท์ของป๋าขัดบทที่ผมจะได้ฟังไปหมดสิ้น ป๋าบอกว่าแล้วไม่ใช่ลูกหล่ะ หมายความว่าป๋าจะตัดผมออกจากกองมรดกใช่ไหม (#T3T#)
“อย่ามายุ่งหน่ะไอ้เคย์ กลับบ้านไปดูดมผัวเถอะมึง ยุ่งกับชีวิตกูมากๆเดี๋ยวสักวันกูจะยุให้ไดกิหาเมียใหม่”
“ไม่ให้คุยโว้ย อย่ามาเกาะแกะลูกกู”
แล้วก็วางสายปึงปัง หันไปขับรถกระชากๆลืมที่คุยค้างไว้กับผมหมดแล้วสินะ
ป๋าผมพูดไม่เพราะอ่ะ (~*3*)~ ยูริรับไม่ได้ ต้องจูบสั่งสอน
ผมกระเถิบตัวเลื่อนขึ้นจูบริมฝีปากหนาเบาๆเหมือนลมปัดผ่าน
“ป๋าเรียกเพื่อนว่าไอ้ หนูไม่ชอบป๋าพูดไม่เพราะ”
เคยไหมครับหน้าแดงเขินพ่อตัวเอง ก็ป๋าอ่ะนอกจากจะไม่ได้เกรงกลัวที่ผมไปจูบสั่งสอนเข้าแล้ว ยังมีหน้าละสายตาจากถนนแว่บนึงมาจูบปากผมหนักๆเป็นการเอาคืนอีกด้วย
ยิ่งใกล้ยิ่งชิด ยิ่งคิดจะใกล้กว่าใครทุกคน
ยิ่งห่วงกังวลคิดถึงทันทีที่เธอลับตา
เพิ่งรู้วันนี้...ว่าฉันมีหนึ่งคนล้ำค่า
ผ่านเข้ามา ให้ฉันได้รักได้รอ
เฝ้าสบนัยน์ตามองหาความจริงจากใจของเธอ
เผื่อว่าจะเจอความหมายดีๆ...ที่ใจฉันรอ
อย่างน้อยสักนิด ให้ฉันมีสิทธิ์จะฝันต่อ
แค่นั้นก็พอ ก็พอแล้วสำหรับฉัน
*ผิดถูกไม่รู้ รู้เพียงว่าฉันรักเธอ
สิ่งเดียวที่หัวใจฉันต้องทำ
ผิดถูกก็รัก แม้ว่าสักวันต้องช้ำ
จะเก็บความทรงจำแสนดีไว้ชั่วชีวิต
ไม่เคยมีใครเหมือนเธอ ต่อไปก็จะไม่มี
และนี่คือเหตุผลเดียวที่ฉันรักเธอ
(ผิดถูกไม่รู้ – ศิรศักดิ์ อิทธิพลพาณิชย์)
****************************************จบ******************************************
น่าจะเป็นเรื่องที่ขยายความเรื่องสั้นประกอบเพลงที่ชื่อ “กระซิบสวาท” ที่เขียนไว้นานแล้วนะ ลำดับความเข้าใจให้ว่า...เรื่องนี้คือ “ก่อน”ที่จะเป็นกระซิบสวาท นะคะ
ตอนต่อไปเป็นของปี้หนิง คิดว่าคุณปี้คงจะแต่งโอคาริว แต่มีสองคู่ให้เลือกคือโอคาริวกับเคย์ได
เจนแต่งเคย์ไดไว้แล้วแหละ แต่ไม่แน่ใจว่าจะเข้ากับเนื้อเรื่องในนี้ไหม ถ้ายังไงเอาไปลงเรื่องสั้นประกอบเพลงดีกว่า เพราะแอบติดเรทนิดหน่อย...ความจริงคือขี้เกียจพิมพ์เป็นเหตุผลส่วนใหญ่เลยที่ไม่เคยเขียนเรื่องยาว กร้ากกกกก
ฝากป๊ะป๋ากับอิหนูด้วยนะคะ คิดว่าความสัมพันคงจะคลุมเครืออย่างนี้ตลอดไป...และคนอ่านคงเดาได้เองเนอะ
เหอๆ
